Een sommetje:
Ons onderbewuste zou tientallen miljoenen bits aan informatie per seconde kunnen verwerken. Laat daarvan 1% tot ~uitwisselbare kennis~ leiden. Dan produceren we daar toch allemaal honderduizenden bits per seconde van.
Ons bewustzijn beperkt zich echter enkele tientallen bits per seconde. Dat is dus ook de absolute bovengrens wat we aan het collectief kunnen toevoegen. Een tiende ervan is eigenlijk al veel: enkele bits per seconde.
Met een miljard mensen bij elkaar kunnen we internet dus maximaal met enkele Gb/s voeden.
Maak ik een reken- of denkfout?
zondag 9 januari 2011
factors in collective intelligence
(from: Quora)
Collective intelligence has always been there.
Its most impeding factor, I think, always has been the constraints of information exchange. In time and place. These constraints have gradually been deminished by the introduction of script, book printing, mass media. But nowadays with internet and other communication technology these constraints can be neglected.
The impeding factor that now comes to surface is a harder nut to crack. This has to do with the difference between information and human knowledge.
Information can be assembled from a limited number of bits, letters, numbers etc. But the basic elements of human knowledge are concepts, visions, opinions, convictions, images, ideas. These are by no means limited and cannot be ordered in a logical manner.
So picking the elements of knowledge from the ocean (representing the collective), analogous to the way Google picks information from the internet, is not straightforward yet.
One way that should work is to organise information in the way the brain does.
That is to construct self reinforcing association tables between information elements.
Collective intelligence has always been there.
Its most impeding factor, I think, always has been the constraints of information exchange. In time and place. These constraints have gradually been deminished by the introduction of script, book printing, mass media. But nowadays with internet and other communication technology these constraints can be neglected.
The impeding factor that now comes to surface is a harder nut to crack. This has to do with the difference between information and human knowledge.
Information can be assembled from a limited number of bits, letters, numbers etc. But the basic elements of human knowledge are concepts, visions, opinions, convictions, images, ideas. These are by no means limited and cannot be ordered in a logical manner.
So picking the elements of knowledge from the ocean (representing the collective), analogous to the way Google picks information from the internet, is not straightforward yet.
One way that should work is to organise information in the way the brain does.
That is to construct self reinforcing association tables between information elements.
woensdag 29 september 2010
polarisatie of toch 2 verschillende wegen
Er zijn twee nieuwe verschijnselen gesignaleerd:
Het eerste gaat over het verschijnsel dat wereldwijd miljarden mensen massaal hun vrije tijd aan TV-kijken besteden. Daar gaan biljoenen (= duizenden uren x miljarden mensen) mensuren aan op.
Maar TV is onderhevig aan concurrentie van 'nieuwe media'; TV is op het hoogtepunt of er overheen.
Omdat het over zulke grote aantallen mensen gaat hebben kleine veranderingen al grote invloed. Er komt dus een enorme capaciteit aan breintijd vrij: 'cognitive surplus'.
Clay Shirky ziet door het vrijkomen van 'cognitive surplus' de opkomst van "creativity and generosity in a connected age".
Het tweede verschijnsel noemt Rafaelle Simone het 'mosstro mite' (zoete monster). Het zijn de massa's die zich hardnekkig vastklampen aan genotzucht en materialistische verworvenheden van de welvaart.
Deze massa is zelfzuchtig en schermt zich af van de boze buitenwereld.
Migratie en offshoring, maar ook klimaatverandering verstoren immers het feestje. Kenniseconomie wordt als bedreigend ervaren: niet iedereen beschouwt zichzelf als een Einstein.
Maar de deelnemers van 'il mosstro mite' zijn tegelijk ook uitbundig gebruikers van de nieuwe media.
En, het is bij hen waar de 'cognitive surplus' vrijkomt. Het gaat om de optelsom van waarnemingen en kennis van iedereen. Die is het wat de kenniseconomie maakt, niet alleen meer die van de hoogopgeleide elite.
Het zoete monster bijt zich zelf dus in de staart.
De vraag is of ontwikkeling te sturen is.
Linksom, door in te zetten op vrijmaken van het 'cognitive surplus' lijkt korter maar vereist onmogelijk veel bewustwording;
Rechtsom, door vrij baan te geven aan het 'mosstro mite', volgt de weg van de menselijke aard, maar met ernstige risico's.
- de 'cognitive surplus' (Clay Shirky http://bit.ly/bVQiBI)
- en het 'mosstro mite' (Rafaelle Simone https://www.garzanti.it/libri/raffaele-simone-il-mostro-mite-9788811694168/).
Het eerste gaat over het verschijnsel dat wereldwijd miljarden mensen massaal hun vrije tijd aan TV-kijken besteden. Daar gaan biljoenen (= duizenden uren x miljarden mensen) mensuren aan op.
Maar TV is onderhevig aan concurrentie van 'nieuwe media'; TV is op het hoogtepunt of er overheen.
Omdat het over zulke grote aantallen mensen gaat hebben kleine veranderingen al grote invloed. Er komt dus een enorme capaciteit aan breintijd vrij: 'cognitive surplus'.
Clay Shirky ziet door het vrijkomen van 'cognitive surplus' de opkomst van "creativity and generosity in a connected age".
Het tweede verschijnsel noemt Rafaelle Simone het 'mosstro mite' (zoete monster). Het zijn de massa's die zich hardnekkig vastklampen aan genotzucht en materialistische verworvenheden van de welvaart.
Deze massa is zelfzuchtig en schermt zich af van de boze buitenwereld.
Migratie en offshoring, maar ook klimaatverandering verstoren immers het feestje. Kenniseconomie wordt als bedreigend ervaren: niet iedereen beschouwt zichzelf als een Einstein.
Maar de deelnemers van 'il mosstro mite' zijn tegelijk ook uitbundig gebruikers van de nieuwe media.
En, het is bij hen waar de 'cognitive surplus' vrijkomt. Het gaat om de optelsom van waarnemingen en kennis van iedereen. Die is het wat de kenniseconomie maakt, niet alleen meer die van de hoogopgeleide elite.
Het zoete monster bijt zich zelf dus in de staart.
De vraag is of ontwikkeling te sturen is.
Linksom, door in te zetten op vrijmaken van het 'cognitive surplus' lijkt korter maar vereist onmogelijk veel bewustwording;
Rechtsom, door vrij baan te geven aan het 'mosstro mite', volgt de weg van de menselijke aard, maar met ernstige risico's.
dinsdag 10 augustus 2010
positionering van kennisuitwisselingsproblematieken
| soms | vaak | |
|---|---|---|
| complex | herinneren / hergebruik / terugvinden | kenniscoordinatie |
| simpel | kennis vergaren | updaten |
Frequentie:
Naarmate kennis vaker aangesproken wordt ontwikkelt die zich.
Naarmate kennis minder vaak aangesproken wordt raakt die in de vergetelheid.
Indicator: gemiddeld aantal projecten onder handen,
bijvoorbeeld soms= tot 7 projecten onderhanden, vaak= meer dan 7 projecten onder handen.
Complexiteit:
bijvoorbeeld soms= tot 7 projecten onderhanden, vaak= meer dan 7 projecten onder handen.
Complexiteit:
Indicator: aantal benodigde specialismen; bijvoorbeeld:simpel= tot 7 kenniswerkers per projectcomplex= meer dan 7 kenniswerkers per project
Soms en simpel:
Af en toe is er behoefte aan uiteenlopende kennis.
Te verwachten problematieken rondom kennisvergaren.
Soms en complex:
De kans is groot dat eenmalig ontwikkelde kennis wegzakt.
Problemen: kennisopslag, herinneren / hergebruik / terugvinden
Vaak en simpel:
Ontwikkeling van enkele disciplines;
problematiek: up to date houden
Vaak en complex:
Ontwikkeling van veel disciplines
Problemen binnen zo'n organisatie zullen zich uiten rond updating: disseminatie, verspreiding en afstemming.
dinsdag 1 september 2009
bescherming binnen vrije uitwisseling
(vervolg op Open Innovation and Open Software)
Auteurs, fotografen en uitvinders maar ook musici en artiesten leveren ontegenzeggelijk waarde. Waarde waar de internetcommunity momenteel schaamteloos van profiteert, zonder er iets voor terug te geven. Dat zou toch niet lang kunnen duren (lees Andrew Keen ook).
In de biologie zou men zeggen dat de internetcommunity parasiteert op de artiesten. Maar ook parasieten hebben er baat bij dat hun gastheer blijft leven.
Alles wat artiesten uitbrengen zal vroeger of later op het internet verschijnen en 'gratis' verspreid worden.
Artiesten zijn er weerloos tegen. De oude beschermingsconstructies, als auteursrecht, werken niet meer; ze kunnen nauwelijks gehandhaafd worden.
Deze constructies zijn tot stand gekomen als reactie op de uitvinding van de boekdrukkunst en (later) grammophoon. Kennelijk bestond er toen* al behoefte aan bescherming van creatieve uitingen.
Bescherming van eigendom is natuurlijk nog veel ouder. En 'eigendom' is ook niet een natuurgegeven. Daarvoor moeten we misschien terug naar de uitvinding van de landbouw, ca 8000 v.Chr.
De prille boeren maakten zich er minder afhankelijk mee van de grillen van de natuur. Maar daarvoor moesten ze een heel seizoen ploegen, zaaien en verzorgen en dan pas oogsten en opslaan.
Maar niemand hield hun jagende en verzamelende buren tegen als die zich tegen de oogsttijd aandienden. Die zullen zich er wel aan te goed gedaan hebben, en aan de rijke voorraden die de boeren opgeslagen hadden.
De boeren zullen dus al gauw een 'mijn en dein' gevoel ontwikkeld hebben en hun 'eigendommen' beschermd.
Het middel dat hun ter beschikking stond was 'geweld'. Al gauw hebben ze dat geweld uitbesteed aan 'beschermheren' want wie ten strijde trekt kan niet tegelijk op de boerderij letten. De rest is geschiedenis, van krijgsheren, ridders, koningen, en, uiteindelijk, staten.
Een behoorlijk succesvol concept, want tienduizend jaar later dwingt overal ter wereld de staat nog altijd de bescherming van eigendom en recht af met (dreiging van) geweld. Wie zich niet aan hun regels houdt roept boetes, vrijheidsstraf of uiteindelijk oorlog over zich af*.
Maar als we over de bescherming van de rechten van artiesten op internet praten werkt geweld ineens niet meer. Als de vrije uitwisseling van informatie aan banden gelegd wordt kan het internet zelf wel opgedoekt worden.
Het is wel wennen na 10.000 jaar; we gaan over naar een nieuw level.
Maar we moeten op zoek naar alternatieven voor geweld als beschermingsmiddel...
Auteurs, fotografen en uitvinders maar ook musici en artiesten leveren ontegenzeggelijk waarde. Waarde waar de internetcommunity momenteel schaamteloos van profiteert, zonder er iets voor terug te geven. Dat zou toch niet lang kunnen duren (lees Andrew Keen ook).
In de biologie zou men zeggen dat de internetcommunity parasiteert op de artiesten. Maar ook parasieten hebben er baat bij dat hun gastheer blijft leven.
Alles wat artiesten uitbrengen zal vroeger of later op het internet verschijnen en 'gratis' verspreid worden.
Artiesten zijn er weerloos tegen. De oude beschermingsconstructies, als auteursrecht, werken niet meer; ze kunnen nauwelijks gehandhaafd worden.
Deze constructies zijn tot stand gekomen als reactie op de uitvinding van de boekdrukkunst en (later) grammophoon. Kennelijk bestond er toen* al behoefte aan bescherming van creatieve uitingen.
Bescherming van eigendom is natuurlijk nog veel ouder. En 'eigendom' is ook niet een natuurgegeven. Daarvoor moeten we misschien terug naar de uitvinding van de landbouw, ca 8000 v.Chr.
De prille boeren maakten zich er minder afhankelijk mee van de grillen van de natuur. Maar daarvoor moesten ze een heel seizoen ploegen, zaaien en verzorgen en dan pas oogsten en opslaan.
Maar niemand hield hun jagende en verzamelende buren tegen als die zich tegen de oogsttijd aandienden. Die zullen zich er wel aan te goed gedaan hebben, en aan de rijke voorraden die de boeren opgeslagen hadden.
De boeren zullen dus al gauw een 'mijn en dein' gevoel ontwikkeld hebben en hun 'eigendommen' beschermd.
Het middel dat hun ter beschikking stond was 'geweld'. Al gauw hebben ze dat geweld uitbesteed aan 'beschermheren' want wie ten strijde trekt kan niet tegelijk op de boerderij letten. De rest is geschiedenis, van krijgsheren, ridders, koningen, en, uiteindelijk, staten.
Een behoorlijk succesvol concept, want tienduizend jaar later dwingt overal ter wereld de staat nog altijd de bescherming van eigendom en recht af met (dreiging van) geweld. Wie zich niet aan hun regels houdt roept boetes, vrijheidsstraf of uiteindelijk oorlog over zich af*.
Maar als we over de bescherming van de rechten van artiesten op internet praten werkt geweld ineens niet meer. Als de vrije uitwisseling van informatie aan banden gelegd wordt kan het internet zelf wel opgedoekt worden.
Het is wel wennen na 10.000 jaar; we gaan over naar een nieuw level.
Maar we moeten op zoek naar alternatieven voor geweld als beschermingsmiddel...
maandag 31 augustus 2009
Open Innovation and Open Software
Open Innovation obviously is inspired by the Open Software movement.
Open Software works because it benefits from some specific features. Therefore though, it is hard to copy blindly to other fields, like innovation of tangible products.
First, in Open Software there is mutual gain, almost without loss. Sharing your software creations implies anyone can use it; in return you can use everyone else's shared software.
Second, in Open Software cost of sharing is neglectible as reproduction and distribution costs are virtually free.
Sharing other types of intellectual property, like music or text, does fulfill the second condition but does not fulfill the first.
There's no direct mutual gain. Musicians, theatre artists or fashion models do not receive anything in return from sharing on the internet. Apart perhaps from a reputation or even fame that they can exploit otherwise. After all their creations show their capabilities that they can perform later on. Otherwise all but the satisfaction of bare attention is gained.
Photographers, painters or text writers apparently loose their creations alltogether by sharing them with the world community. Their creations require an investment in effort, which may become sunk costs if they're just given away. The same goes for inventors.
They also need exposure but in a protective environment.
Open Software works because it benefits from some specific features. Therefore though, it is hard to copy blindly to other fields, like innovation of tangible products.
First, in Open Software there is mutual gain, almost without loss. Sharing your software creations implies anyone can use it; in return you can use everyone else's shared software.
Second, in Open Software cost of sharing is neglectible as reproduction and distribution costs are virtually free.
Sharing other types of intellectual property, like music or text, does fulfill the second condition but does not fulfill the first.
There's no direct mutual gain. Musicians, theatre artists or fashion models do not receive anything in return from sharing on the internet. Apart perhaps from a reputation or even fame that they can exploit otherwise. After all their creations show their capabilities that they can perform later on. Otherwise all but the satisfaction of bare attention is gained.
Photographers, painters or text writers apparently loose their creations alltogether by sharing them with the world community. Their creations require an investment in effort, which may become sunk costs if they're just given away. The same goes for inventors.
They also need exposure but in a protective environment.
zaterdag 20 juni 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)